Анатолій Балуценка
11 КАРАЛЕВА
ПРЫРОДЫ
Пачалась ранняя вясна,
Снягi ў палях ужо апалi,
Змянiла настрой ўраз яна:
Пупышкi дрэвы распускалi,
I сонца ўпэўненай хадой
Iдзе, сагрэць каб дол праменнем,
Рака напоўнiлась вадой,
Жыве прырода аднаўленнем.
Б'е моцна хваля ў берагi,
Чакае сейбiта палетак,
Вясна паслала на лугi
Дыван з прыгожых яркiх кветак.
Спадае з вiшань белы цвет,
Мятуць вясновыя завеi,
I радасць шчодра льецца ў свет,
Вясна дарыць яе умее.
Праменне сонца, як мастак,
Ў блакiт зафарбавала неба,
I хораша малююе так,
Што лепей колеру не трэба,
Ён здатны ўсiх зачараваць!
Вясна ў правы ўступае смела,
I як яе не пакахаць?
Вясна – прыроды каралева.
29.09.1992
173 ЦВЕТ
КАХАННЯ
Вясна iдзе! Хвалюючыя словы,
Цяпло змяняе навакольны свет,
Душу чаруе дзiўны цвет вiшнёвы
I яблынь белы i пунсовы цвет.
I настрой ўраз становiцца вясёлы,
Вясной ёсць шмат для радасцi прычын:
Мужчынскi позiрк, яшчэ ўзiмку кволы,
Агнём заззяе ад красы жанчын.
Чаруе вiшнi цвет i птушак спевы,
Душа страчае ад вясны спакой,
Iдуць жанчыны, нiбы каралевы,
I не знайсцi вакол красы такой.
Спакой зiмовы назаўжды пакiне,
Душу запоўнiць неспакой да дна,
Прычына ёсць адна: спаднiцы мiнi,
Хаця здавацца можа, што вясна.
Спадае цвет вясновы белым снегам,
Вясна даруе дзiўны ўзнёслы час,
Пачуццi ў душах адгукнуцца рэхам,
Касцёр кахання запалае ўраз.
Вясна iдзе! Цудоўная нагода,
Каб у душы расцвёў кахання цвет,
Даруе шчодра ўзнёслы час прырода,
Вясна змяняе погляды на свет.
23.09.1993
345 ВЯСНОВАЯ
НАДЗЕЯ
Час зiмнi скончыўся суровы,
Снег ручаямi збег даўно.
Вясна. Цудоўны цвет вiшнёвы
Глядзiць цяпер ў маё акно.
Вiльготная чарнее глеба,
I на шляхах не сохне гразь,
А праз акно я бачу неба
I белы, нiбы снег, ветразь.
Вясной цудоўная нагода
Квiтнеючы пабачыць сад,
Ад паху ў сэрцы асалода,
Чаруе дзiўны вiшань рад.
Жыццё увесну – нiбы казка,
Вакол здзiўляе навiзна,
А на душы краса i ласка,
Iх шчодра дорыць ўсiм вясна.
Зiмой амаль пачуцце тлее,
Але вясна вярнулась зноў!
I ажыла ў душы надзея,
Што прыйдзе палкая любоў.
Хачу пачуць кахання словы,
Казаць не буду болей: «Не!»
Вясна. Цудоўны снег вясновы
Спадае хай пад ногi мне.
9.12.1993
513
АДЧУВАННЕ ВЯСНЫ
Як вопраткай, зiма зямлю накрые,
Сумёты хоць бялюткiя ляглi,
Але душа ад холаду заные.
Увесну кветкi хораша цвiлi!
Зiма красу чароўную хавае,
Бо снегам ўсё занесена наўкол,
Душа мацней з падзякай адчувае
Да кветак i пяшчоту, i любоў.
Ад сонца снег збягае ручаямi,
Зямля ляжыць ў чароўнай галiзне,
Ды цуд красы адкрые прад вачамi
I расквiтнее зноўку па вясне.
Душа ад зiмняй спячкi зноў прачнецца,
Вясной у жылах закiпае кроў,
На прыгажосць нiяк не наглядзецца,
А прыгожосць ў душы i ёсць любоў!
Так i жанчыны у зiмовых шубах
Няздатны хваляванне падарыць.
Як распране вясна iх, глянуць люба,
Ў душы кахання полымя гарыць!
Няхай вясна цудоўная прыходзiць,
Жанчыны скiнуць вопраткi свае,
Пачуццяў палкiх шмат вясна народзiць,
Бо кроў ад iх у скронях моцна б'е!
10.01.1995
575 ЧАРОЎНАЯ
ВЯСНА
Вясною ззяе белы цвет чароўна,
Душа гiмн ўзнёслы радасна пяе,
I сэрца б'ецца гулка i няроўна,
Вясна пачуццяў моцных цуд дае.
Пара, калi кахае ўся прырода,
Як хораша увесну пакахаць!
Бо надаецца добрая нагода
Каханых палкiм сэрцам выбiраць.
Уважлiва вясну патрэбна слухаць,
I пiльна цуд прыроды назiраць,
Каханне здатна ўсё на свеце рухаць:
Раслiны кветкi сталi распускаць,
Кахання цвет раскiнуўся навокал,
Чмялi i пчолы весела гудуць,
Красою наваколле песцiць вока,
I шчасце днi вясновыя даюць.
Прыемна летам i зiмой цудоўна,
I восень дае дзiўныя плады,
Ды толькi ўвесну ўзнёсла i чароўна,
Ў час вабны кожны сэрцам малады.
Увосень дзiўны цуд пладоў для цела,
Вясною кветкi радуюць душу,
Вясна мяне пяшчотай шчодра грэла,
Таму i вершы аб вясне пiшу.
22.02.1995
622
НЕПАЎТОРНАЯ ВЯСНА
Прыгожая чароўная прырода,
Ды болей вабiць дзiўная вясна,
Цудоўная пара любая года,
Але мне падабаецца адна.
Вакол дзяўчат было прыгожых многа,
Ды я сп'янеў, як быццам ад вiна,
I потым ўжо не заўважаў нiкога,
Мне стала падабалася адна.
Чаруе восень i зiма, i лета,
Але вясною толькi не да сну,
I не зусiм паганая прыкмета,
Калi жадаеш любую адну.
Узнёсла я сваю вясну кахаю,
Кахання цуд п'ю доўгi час да дна,
К вясне пяшчоту толькi адчуваю,
Яна мне падабаецца адна.
Вясна мяне цяплом ураз сагрэе,
Ёй не ўласцiвы здрада i мана,
Заўжды вясной ў душы каханне спее,
Таму мне падабаецца вясна.
Хачу я мець вясну ў душы заўсёды,
З гадамi больш чароўная яна.
Так добра, што iснуе у прыроды
Такая непаўторная вясна!
14.03.1995
646 ВЯСЕННЯЯ
РАДАСЦЬ
Высока сонца, хутка снег сыходзiць,
I птушкi зноў вяртаюцца дамоў,
Цудоўная пара жыцця прыходзiць,
Падараваць каб шчодра радасць зноў.
Вясна! Што для душы быць можа лепей!
Пачуццi апiсаць не хопiць слоў,
Такi прастор вясной ў блакiтным небе,
А на душы пяшчотнасць i любоў!
Прыемна сэрцу ад вясны заўсёды,
Ў праменнi сонца ззяе ўсё наўкол,
Няма чароўней цудаў у прыроды,
Дзiвосны вабны час ужо прыйшоў.
Час закаханых, час вялiкай згоды,
Заўсёды вельмi радасна кахаць!
Ды нельга вабнай упускаць нагоды,
Вясною каб каханне адчуваць.
Вясна душу красою расхвалюе,
Натхнення мора шчодра надае,
Вясна узнёслы стан душы даруе,
Уплыў магутны надта у яе.
Вясна – прыроды дзiўнай каралева,
Даць здатна шчасце сэрцу i душы,
Калi прыйшла вясна, магчыма смела
Кахаць, каб радасць зведаць без мяжы.
20.03.1995
670 ПРАШУ
ВЯСНУ
Гляджу на каляндар: вясна павiнна быць,
А холад ўсё нiяк не адпускае,
Даўно пара прыйшла, каб гнёзды птушкам вiць,
Вясна умоў прыдатных не стварае.
I на душы пакуль незразумелы сум,
Не ведаю, яго як пазбаўляцца,
Хачу, ад холаду хутчэй мiнуў каб глум,
Цяпло сагрэе, можна закахацца.
Вясна, але зiмовы холад у душы,
I сонейка не хоча паказацца,
Даўно стаю каля жаданай ўжо мяжы,
Пара вясне цудоўнай пачынацца.
Працяглы час надвор'я добрага няма,
Ад холаду душа мая сумуе,
Хутчэй здае сваю уладу хай зiма,
Кахання радасць сэрца хай пачуе.
Душа хай вельмi не сумуе i не спiць,
Каханне прыйдзе, i яна прачнецца,
Вясна заўсёды здатна вабны цуд стварыць,
Душа на поклiч iншай адгукнецца.
Вясна, хутчэй прыходзь ў маю душу!
Наяве каб ажыццявiлiсь мары,
Кахаць жадаю i вясну маю прашу,
Далей не засталася каб без пары.
27.03.1995
748 ЗДАТНЫ
ВЁСНЫ
Снег на кроны завiруха раскiдала,
Красавiк настаў, цвiтуць сады,
Дрэвы ў вопратку вясельную убрала,
Бо вясна – час шчасця малады.
Пышна дрэвы i кусты зазелянелi,
Iм абрыдла голымi стаяць,
Бо вясельную сукенку ўздзець хацелi,
Каб лепш перад шлюбам выглядаць.
I стаяць ўсе, як дзяўчаты на выданнi,
Белы колер – дзiўны час кахаць,
Доўгi год у марах жылi аб каханнi,
Надта цяжка iм было чакаць.
I цяпер, нарэшце, час настаў кахання,
Бо вясна i месяц красавiк,
Час пяшчоты i пара для мiлавання,
На вiду кахаюць, сорам знiк.
Прамiнулi ўжо даўно часы благiя,
Цвiтуць дрэвы, каб зачаць плады,
Здатны вёсны дараваць часы другiя,
Даць каханне кожнаму заўжды.
Вабны дар даецца шчодра заўжды з неба,
Час вясновы трэба, каб кахаць,
Бо каханне – душы вабная патрэба,
Ўзнёслы час прыемней не ўпускаць.
21.04.1995
761 ЖАДАЮ
Белым цветам вясна закiпела,
Не прыпомню пары больш такой,
Калi вiшня убранне надзела
Ў адзiн дзень, нiбы з пены марской.
Цвет бялюткi прыемны для вока,
Цвiтуць вiшнi, спаткалi любоў,
Iх вясельныя строi далёка,
Як цуд дзiўны, бялеюць вакол.
Шчасце здатна вясна даць заўсёды,
Вiшня белы раскiнула цвет,
Я шукаю цудоўнай нагоды,
Каб iсцi за табой след у след.
Каб каханне у нас расцвiтала,
Будзем смела, як вiшнi кахаць,
Нас каханне вясною спаткала,
Радасць каб назаўжды атрымаць.
Бессаромна ўпрыгожылась вiшня,
Добры прыклад яна нам дае,
Я хачу, на спатканне каб выйшла,
Павучылась кахаць у яе.
Вiшня белая, як на вяселлi,
Быццам пена марская ў прыбой,
Я жадаю, каб мы захацелi
Па вясне абвянчацца з табой.
24.04.1995
827
НЕПАЎТОРНАЯ ВЯСНА
Якая непаўторная вясна!
Яна падобна велiчнаму цуду,
Каханнем ўзнагародзiла яна,
Дзiвосны час нiколi не забуду.
Сустрэлiсь, i ты палка пакахаў,
I мне вясна каханне падарыла,
Напэўна, ты такой вясны чакаў,
Яна прыйшла, як казачнае дзiва.
Вакол усё цудоўна расцвiло,
Прырода аб каханнi гаманiла.
Як хораша, што к нам яно прыйшло,
Агонь у сэрцах палкi запалiла!
Прыйшла ў душу кiпучая вясна,
Жадаю, каб яна не знiкла з часам,
Стамiлась без каханага адна,
Цяпер з табою назаўсёды разам.
Прыемны для душы кахання стан,
Яму зусiм няма альтэрнатывы,
Бо ные сэрца ад любоўных ран.
Але вясной знайшла цябе, мой мiлы!
Трывае непаўторная вясна,
Нас абдарыла кветкамi цвiценне,
Нектар кахання выпiлi да дна,
Каб ўсё жыццё мець радасць i натхненне.
20.05.1995
1095
УСПАМIНЫ ПРА ВЯСНУ
Хоць восень – вельмi
добрая пара,
Але бягуць бясконца ў небе хмары,
Не бачна, дагарае як зара,
I на усходзе не гараць пажары.
Лунаюць успамiны пра вясну,
Яна гасцюе ўсё часцей у мары,
Ад ўсёй душы люблю яе адну,
За прыгажосць, цяпло, дабро i чары.
Бясконца люба для душы вясна,
Яна даруе шчодра асалоду,
Бо ад вясны – як хмельны
без вiна,
Бо дасць напiцца травеньскага мёду.
Для радасцi ёсць вельмi шмат прычын,
Ды не адна нiколi не адсуне
Жаданы i чароўны успамiн:
Ў душы маёй жыве вясна-красуня.
Наперадзе суровая зiма,
Мне сумна без вясны, як без жанчыны,
Нiколi без зiмы вясны няма,
Хай пра вясну сагрэюць успамiны.
23.09.1995
1175 ПОРЫ
ГОДА
Вельмi вабiць вока
Колер снегу белы,
Восень хоць далёка,
Ў марах – колас спелы.
Золата – i годзе,
Ў небе ззяе просiнь,
Пры любой пагодзе
Значна лепей восень.
Лес люблю зялёны,
Радасць для паэта,
Палка я ўлюбёны
Ў сонечнае лета.
Хоць пралескi часам
I зiмой бываюць,
Ды ўсе кветкi разам
Ўвесну расцвiтаюць.
Трэба развiтацца
Ўжо з зiмою злою,
Ў думках сустракацца
З радаснай вясною.
9.11.1995
1196 ЛЮБЛЮ
ВЯСНУ
Зiма iдзе, а хочацца вясны,
Цяпла, блакiту i травы зялёнай,
Мне веснавыя часта сняцца сны,
Бо у вясну я палка улюбёны.
Яшчэ снег добра не накрыў зямлю,
А я даўно сваю вясну чакаю,
Натхненне прынясе ў душу маю,
Вясной я бачна шчасце адчуваю.
Бо мне прыемна вельмi назiраць,
Калi жыццё вяртаецца ў прыроду,
Вясна заўсёды здатна сэрцу даць
Пяшчотнага кахання асалоду.
Калi чакаць чароўную вясну,
Хутчэй зiма марозная праходзiць,
Вясну сваю сустрэў ўжо не адну,
Але пакуль любоў к ёй не праходзiць.
Вясна – мая даўнейшая
любоў,
Чакаць яе цярплiва вельмi здатны,
Няхай яна хутчэй прыходзiць зноў,
Каб настрой быў натхнённы i выдатны.
17.11.1995
1241
ВЯСНОВЫЯ СНЫ
Зiма, а сэрцу хочацца вясны,
Хутчэй каб абудзiлася прырода,
Травы зялёнай i цяпла ахвота,
Вясновыя таму я бачу сны.
Спаткае радасць, хоць вакол зiма,
Бо ў снах усё утульна i прыгожа,
Сагрэць душу сон вабны дапаможа,
Вясновых сноў жадаю нездарма.
Шмат кветак на зялёных дыванах,
Сны здатны рэчаiснасць перайначыць,
Прыемна вышыню нябёс пабачыць,
Узнёсла быць зiмой ў вясновых снах.
Вясна чаруе кветкамi мяне,
Хаця зiмой прыгожа i цудоўна,
Але вясны мне хочацца ўсё роўна,
Пакуль зiма, пабачу яе ў сне.
Як хораша, што здатны снiцца сны!
Ў цудоўнай казцы можна апынуцца,
Ды ранак ўжо, прыходзiцца прачнуцца,
Пагасцяваць прыемна мне ў вясны.
5.12.1995
2055 ЦЯПЛО Ў СЭРЦЫ
Нясе сiвер замецi i сцюжы,
Хоць зiма – час смутку i тугi,
Аб вясне цудоўнай мараць ружы,
Не замiнка холад i снягi.
Ўжо вясна упарта робiць крокi,
Каб зямлю прамерзлую сагрэць,
Хоць жаданы час яшчэ далёкi,
Ды ён прыйдзе, ружам каб квiтнець.
Прамянямi шчодра грэе сонца,
I бутоны раскiдаюць цвет,
Каб дарылi кветкi цуд бясконца,
Вабiў прыгажосцю iх букет.
Вясной сонца моцна прыпякае,
Кветкi расцвiтаюць, iхнi час,
Калi сэрца ад цяпла адтае,
То каханне расцвiтае ўраз.
29.04.1997
2221
ВЯСНОВАЕ ЦВIЦЕННЕ
Прыйшла вясна, i зацвiлi палеткi,
Лясы, балоты, дзiўныя лугi,
Дыван цудоўны утваралi кветкi,
Вясновы час цвiцення дарагi.
Ды паднялося сонейка высока,
Сцюдзёны клаўся ранкамi туман,
То халады прыходзiлi, то спёка,
Квяцiсты спакваля згасаў дыван.
Але спазнiлась кветка пры дарозе,
Раскрыла венчык у спякотны час,
Ды зберагчысь без вiльгацi не ў змозе,
Яе пялёсткi ссыпалiся ўраз.
Цудоўнае вясновае цвiценне,
Каб не здаралась стомы i тугi,
Адчуць каб толькi шчасця зiхаценне,
Квiтнець патрэбна, як цвiтуць лугi.
12.08.1997
2486
АДНАЎЛЯЕЦЦА ЖЫЦЦЁ
Ручай вясновы што спявае,
I шэпчуцца аб чым вятры?
Што снег занадта хутка тае,
Бо грэе сонейка ўгары.
Зямля убор зiмы скiдае,
Пара жаданая прыйшла,
Галлё пупышкi раскрывае,
Прабiлась першая трава.
I кветкi раннiя усюды,
Як ў небе зорачкi, гараць,
Вясна-мастачка робiць цуды,
Жыццё ёй ў сiлах аднаўляць.
Ўступiла у правы прадвесне,
Зiма сыходзiць ў небыццё,
Навокал ўсё спявае песнi,
Бо аднаўляецца жыццё.
25.03.1998
2510 ВЯСЁЛЫЯ
НОТКI
Вясёлыя ноткi ў душы
Заўсёды вясна выклiкае,
Знiкае заслона iмжы,
I сонца усмешкаю ззяе.
Хоць часам i б'юць перуны,
Калi дазваляе нагода,
Чароўную песню вясны
Бясконца спявае прырода.
Прыветлiвы, радасны час,
Бо дзень усмiхаецца зранку,
Вясна клiча к любасцi нас,
Каханы мiлуе каханку.
Пяюць салаўi i чыжы,
Паслаць каб вясне прывiтанне,
Вясёлыя ноткi душы
Даруе вясна для кахання.
1.04.1998
2536 ВЯСНА
СПАЗНIЛАСЬ
Вясна, праменi сонца кiне,
Зазелянее ўраз мурог,
Навокал будзе безлiч мiнi,
I шмат прыгожых стройных ног.
Натхненне прыйдзе да мужчыны,
Любоў прыродаю дана,
Ў тым вiнаватыя жанчыны,
Зусiм не сонца i вясна.
Нiколi сэрца не астыне,
Не з'есць ушчэнт пачуццi ржа,
Як хваляванне ёсць ад мiнi,
Як любiць прыгажосць душа.
Вясна, жанчыны, мiнi, ногi,
Ад iх не адарваць вачэй,
Але вясна спазнiлась трохi,
Няхай iдзе яна хутчэй.
13.04.1998
2562 ВЯСНОВЫ
САД
Люблю глядзець на прыгажосць прысад,
Калi каля шляхоў растуць бярозкi,
Ды да спадобы больш вясновы сад,
Як зiхацяць на сонейку пялёсткi.
Яшчэ не распусцiлiся лiсты,
Характар кветкi маюць надта смелы,
Iмпэт iх да кахання малады,
Прыемна бачыць воку кiпень белы.
Нiчога няма лепей, чым вясна,
Час шчасця i натхнення у прыродзе,
Пара кахання кожнаму дана,
Вясною ўсе у злагадзе i згодзе.
Гучыць вясновы радасны набат,
Бо кветкi баль любвi спраўляць саспелi,
Прыгожы, нiбы цуд, вясновы сад,
Дзе дрэвы, як нявесты на вяселлi.
23.04.1998
2880
ВЯСНОВЫЯ КАПЯЖЫ
Хаця мароз лютуе i злуецца,
Аж слёзы ледзянеюць у душы,
Прыйшла пара цудоўная сагрэцца:
Вясновыя пачалiсь капяжы.
Няхай цяпло з'яўляецца часова,
Жыве надзея – сонейка ўгары,
Яна – мая магутная аснова,
Што дачакаюсь радаснай пары.
Не будзе доля болей надта злою,
I настрой кепскi стане лепшым ўраз,
Бо ветлiвае сонейка вясною,
Чакаю з нецярпеннем вабны час.
Чакаю, ды нялёгка дачакацца,
Пакуль растане цалкам лёд ў душы,
Ды ёсць падстава шчыра спадзявацца:
Вясновыя пачалiсь капяжы.
24.12.1998
3203 КРАНЕ
ДУШУ
Вабяць восенi, зiмы i леты,
Ды ў душы ёсць такая струна,
Што кранаць вельмi любяць паэты:
Цуд чароўны – красуня-вясна.
Час надзей, светлых мрой i чакання,
Бо наяве – як быццам у сне,
Час найлепшы, каб стрэнуць каханне,
Вясна кожную душу кране.
Вясна радасць дае i натхненне,
Зусiм iншым становiца свет,
Бо хвалюе бясконца цвiценне,
Калi нават не будзеш паэт.
28.05.1999
3449 ВIШНЯ
Прыгравала сонейка прыветна,
Бо вясна ўвайшла ў свае правы,
Расквiтнела вiшня непаметна,
Ў белых кветках з ног да галавы.
Кветак распусцiлася багата,
Iм квiтнець хацелася ўвесь час,
Ды было кароткiм вельмi свята,
Бо пялёсткi вецер здзьмуў ураз.
Выгляд вiшнi горды быў i смелы,
Кветкi знiклi, настрой хутка згас,
У нявест сукенак колер белы,
Ды iх адзяваюць толькi раз.
12.11.1999
3609
КВIТУЧЫЯ САДЫ
Сад вясновы. Кветкi расцвiлi,
I на iх нектар збiраюць пчолы,
Безлiч прыгажосцi на Зямлi,
Ды, як мроя, вабiць сад вясновы.
Нiбы добры рэжысёр, вясна
Лепшае выводзiць на падмосткi,
Снегам сад ахутала яна,
Падаюць сняжыначкi-пялёсткi.
Я люблю квiтучыя сады,
Ўся Зямля буяе ў белым цвеце,
Радасць на душы ад iх заўжды,
Жыць лягчэй становiцца на свеце.
3.02.2000
3691
ПУСТАЦВЕТ
Вясна – iмклiвы i трывожны час,
Для кветак час пяшчотнага кахання,
Любоўны настрой вiшнi каб не згас
Ад цяжкага працяглага чакання.
Прыемна, калi ясна i вятры,
Але бяда, як непагадзь здарыцца,
Тады не хопiць радаснай пары,
Не згiнуць кветкам каб, а апылiцца.
Але, як празяваць цудоўны час,
Пладоў ужо не дачакацца летам,
Бо вiшня скамянее ад абраз,
Калi спадзе цвет белы пустацветам.
11.03.2000
3696
ЗАВУШНIЦЫ
Лiст бярозы пачаў залацiцца,
Нiбы восенню россыпы зор,
I на кроне цудоўна глядзiцца,
Як з завушнiц, прыгожы набор.
А завушнiц ўсё болей i болей,
Iмi я любавацца люблю,
Ды яны з нешчаслiваю доляй,
Бо заслаў iмi ветрык зямлю.
Канец прыйдзе зiмовым пагрозам,
I завушнiцы з'явяцца ўраз,
Каташкi вясна дорыць бярозам,
Красавацца настаў iхнi час.
12.03.2000
3732 ВЯСНА
Вясна, зямля настылая яшчэ,
Ёсць нават астраўкi сумётаў белых,
Бо сонейка удосталь не пячэ,
Пупышкi не кранулiся на дрэвах.
Ды поруч ўжо жаданая вясна,
I з кожным днём шпарчэй ўсё яе крокi,
Прайшла адлiг суровая мана,
Блакiт заззяў, i паплылi аблокi.
Вясна душу красой запаланiць,
Заўжды прыемна радасцi чаканне,
Бо, як нiколi, люба ўвесну жыць,
Яна дае узнёсласць i каханне.
27.03.2000
3733 АПОШНI
СНЕГ
Апошнi снег прайшоў i збег вадою,
Бо сонейка цудоўна прыпякло,
Ды халады бываюць i вясною,
Яны ў душу прыносяць толькi зло.
Хачу, каб сапраўды снег быў апошнi,
Завея злая не здарылась зноў,
Ад сцюжы пакутуе моцна кожны,
Не студзiць нашу хай яна любоў.
Цудоўным будзе, як вясна, каханне,
Каб боль у сэрцы ручаямi збег,
I разам быць не скончылась жаданне,
Хутчэй хай сыдзе наш апошнi снег.
27.03.2000
3794 ХУТКА
Мне рэчка вясновыя песнi пяе,
I ветрык казыча ласкава,
Ды сонейка ў рукi праменьчык дае,
Душа каб вясну адчувала.
Зялёнаю стала, нарэшце, трава,
I белаю пенаю кветкi,
Ад радасцi кругам iдзе галава,
Вясна – час дзiвосны i рэдкi.
Ды хутка схаваецца рэчка пад лёд,
I вецер журботна завые,
Зiма прынясе з сабой безлiч нягод,
Красу коўдрай снежнай пакрые.
26.04.2000
3795 СВЕТ
КВЕТАК
Вясна – iмклiвы i цудоўны час,
Убор зялёны набылi прыгоркi,
I кветкi распусцiлiся ураз,
Заззялi дзьмухаўцы ў траве, як зоркi.
Вясеннi час дзiвосны цуд стварыў,
Навокал кветкi зоркi запалiлi,
I на зямлi ўтварыўся небасхiл,
Ў iм кроны вiшань, як аблокi, плылi.
Вясною ўдзень – як уначы сусвет,
Сузор'i з кветак, з белых крон аблокi,
Чароўны i прыгожы кветак свет
Наблiзiць здатны небасхiл далёкi.
26.04.2000
3820 НIБЫ
ВЯСНА
Турбуе летняя спякота,
Гняце душу асеннi дзень,
Зiмой ад халадоў маркота,
Хоць ззяе сонечны прамень.
Сезоны я не памячаю,
Нудота мне ад iх адна,
Ды з асалодай адзначаю,
Як за вясной iдзе вясна.
Людзей вакол заўжды багата,
Ды радасць мець няма прычын,
Але ў душы сапраўды свята,
Сустрэць, нiбы вясна, жанчын.
10.05.2000
4020 ВЯСНОЙ
ПРЫЕМНЕЙ
Магутныя зялёныя лiсты,
Ды вельмi хутка стануць залатымi,
На дол спадуць ад ветру назаўжды,
I долi iх апынуцца благiмi.
Расцi яны iмкнулiся скарэй,
Лiст кожны – як старонка дзiўнай кнiжкi,
Вясной прыемней безлiч мець надзей,
Як толькi яшчэ покаюць пупышкi.
27.07.2000
4075 КАРУНКI
КВЕТАК
Ў вясновы час квiтнее пышна сад,
Пялёстак белых дзiўныя карункi,
Ды кожнай кветцы прыйдзецца наўрад
Прапанаваць увосень падарункi.
Зруйнуе кветку ранiшнi мароз
Цi вецер, або iншая нагода,
Таму карункi кветак аж да слёз,
Што згiнулi заўчасна, вельмi шкода.
12.08.2000
4309 ЧАС
ЛЮБВI
Журчыць яшчэ ў снягах ручай вясновы,
Пажоўклы адкрываецца мурог,
Ў вясновай песнi радасныя словы,
Што час любвi пераступiў парог,
Што адыходзiць цяжкi час зiмовы,
Прырода вырываецца з акоў,
Цяпло стварае добрыя умовы,
Каб расквітнела у душы
любоў.
13.10.2000
4387 АД ВЯСНЫ ДА ЗIМЫ
Вясна чырвонашчокая прыйшла
I распусцiла косы залатыя,
Папокалi пупышкi ад цяпла,
З'явiлiся лiсточкi маладыя.
Ды вельмi хутка кветкi адцвiлi
I сталi з часам цяжкiмi пладамi,
Кiлiм паслаў лiст жоўты на зямлi,
Суровая зiма не за гарамi.
25.10.2000
4656 ВЯСНОВЫ
БОР
Калi натхненне дораць вёсны,
Люблю хадзiць ў сасновы бор,
Павук наладзiў свае кросны
I тчэ карункавы узор.
Гуляе сонца па палянках
У дзiдах травеньскай травы,
Люблю прыходзiць ў лес па ранках:
Дурманiць водар ад смалы.
28.11.2000
4828 СТРУНА
ВЯСНЫ
Развезла прадвясеннія шляхi,
Яшчэ не паднялася зелянiна,
Але зiмовай больш няма тугi,
I музыка ў душы гучыць няспынна.
Бо з выраю ужо ляцiць вясна,
Бо скочылась зiмовае чаканне,
Гучыць ў маёй душы вясны струна,
Яна пяе нястомна пра каханне.
30.12.2000
4867
ПРАДВЕСНЕ
Праменьчыкi ў рукi лаўлю
I слухаю ветрыка песнi,
Як снег пакiдае зямлю,
Разбег пачынае прадвесне.
Вясна – час цудоўных надзей,
Душа асалоды чакае,
Бо сонейка свецiць ярчэй,
Душу ад пакут ачышчае.
4.01.2001
4883 ВЯСНОВЫ
ВОДАР
Далёкаю вясной дзiвосны лёс
Падараваў прыгожую гарэзу,
Прываблiваў зялёны лiст бяроз,
I водарам п'янiлi кветкi бэзу.
Але бягуць няўмольныя гады,
Драбнiцамi становяцца праблемы,
Лiст на бярозах цалкам залаты,
Без водару квiтнеюць хрызантэмы.
7.01.2001
5076 ВЯСНОВЫ
IЗУМРУД
Вясною кветкi расцвiлi, як цуд,
Краса натхняла шчодра шчасцем душы,
Ды ўлетку зжоўк вясновы iзумруд,
Хачу, заўжды цвiлi ў душы каб ружы.
7.02.2001
5154 САГРЭЕ
ВЯСНА
Душу абпякалi марозы,
Зiма лютавала спаўна,
Ды зноў зелянеюць бярозы,
Сагрэе натхненнем вясна.
21.02.2001
5202 ВЯСНА
АБДОРЫЦЬ
Хай абпякае лёс зiмовай сцюжай,
Праз час без следу прападзе яна,
Бо абдарыць яшчэ у змозе ружай
Цудоўная i цёплая вясна.
28.02.2001
5236 ЖАДАНАЯ
ВЯСНА
Я крочу зiмовай дарогай,
Дарогаю сцюж i маны,
Чакаю з няяснай трывогай
Прыходу жаданай вясны.
5.03.2001
5275 ЗIМОВЫ
СОН
Сады яшчэ бачаць сон страшны зiмовы
Ў якiм i туга, i журба,
Ды час наблiжаецца радасны новы,
Вясну ўжо адчула вярба.
12.03.2001
5285 АДЧУЦЬ ВЯСНУ
Вясна штогод здараецца заўсёды
Памiж зiмой i летам на мяжы,
Адчуць магчыма дзiўны цуд прыроды,
Калi вясна буяе у душы.
13.03.2001
5333 ВЯСНОВЫ
НЕСПАКОЙ
Вяртаюцца буслы i гусi,
Вясновы у iх неспакой,
Прайшла зiма доўгая ў скрусе.
Мо стрэну каханне вясной?
20.03.2001
5376 ВЯСНА
МАЎЧЫЦЬ
Вясна заўсёды песнi пела,
Журчалi ручаi вакол,
Ад капяжу ў вушах звiнела,
Цяпер маўчыць: няма снягоў.
27.03.2001
5388
ВЯСНОВЫЯ ДАЖДЖЫ
Вясна, дажджы заплакалi бясконца,
А хочацца, каб ў квеценi садоў
Ласкава i пяшчотна, нiбы сонца,
Душу сагрэла першая любоў.
29.03.2001
5391
ВЯСНОВЫЯ АРЭЛI
Яшчэ шпакi мелодыi не пелi,
Не раставалі зімнiя снягi,
Нясуць мяне вясновыя арэлi
Блiжэй да шчасця, далей ад тугi.
29.03.2001
5411 ЖАРТ
ВЯСНЫ
Быў цёплым люты, лiлась асалода,
Здавалась, што вясна прымае старт,
Ды у вясны – жаночая прырода,
Бо цеплыня – звычайны добры жарт.
1.04.2001
5415 ПЕРШЫЯ
КРОКI
Вясна, блакiт i белыя аблокi,
Як iзумруд, зялёная трава,
Я першыя раблю ў каханнi крокi,
I круцiцца ад шчасця галава.
1.04.2001
5420 ЖАДАНАЯ
ВЯСНА
Гляджу на луг, на плынь ракi,
Ужо канчаецца прадвесне,
На крылах буслы i шпакi
Вясну жаданую прынеслi.
1.04.2001
5422 ЖЫЦЦЁВЫ
ЦЫКЛ
Вясной раскрылася пупышка, i лiсток
Да сонейка цягнуўся, яшчэ кволы,
Пупышку пад сабой пакiнуў чаранок,
Такi унiверсальны цыкл жыццёвы.
1.04.2001
5488
ВЯСНОВЫЯ СНЯГI
Зелянеюць вясновыя гонi,
Любы час, для душы дарагi,
Ды чамусьцi кiдае на скронi,
Як вясновыя кветкi, снягi.
10.04.2001
5489 НЕ
БЕРАГЛА
Прыйшла чароўная вясна,
Зямля цяплом яе сагрэта,
Не берагла сябе яна,
Ператварылася у лета.
10.04.2001
5501 ВЯСНОВЫ
IМПЭТ
Хаця квiтнее першай алыча,
Iмпэт вясновы у яе iмклiвы,
Ды якасцi ўсе, гэтай апрача,
Горш, чым у позняй, нетаропкай слiвы.
11.04.2001
5517
ПАВЕРЫЛА
Паверыла i хутка расцвiла,
Нястрымныя лiлiсь у вiшнi слёзы,
Бо ўраз замест жаданага цяпла
Пачалiся пякучыя марозы.
13.04.2001
5521
ЦУДОЎНАЯ ЗНАХОДКА
Вясна падымае у грудзях паводку,
I музыка льецца без слоў,
Цудоўную даць яна ў змозе знаходку,
Якая завецца любоў.
14.04.2001
5523 БЕЗ АГЛЯДКI
Вясна, убiраюцца ў кветкi раслiны,
Цвiтуць без аглядкi сады,
Няма лепш цябе больш на свеце жанчыны.
Мо сэрца адкрыеш мне ты?
14.04.2001
5594
ЧАРОЎНАЯ ВЯСНА
Прыгажосць якую даў Ўсявышнi!
Я вясну чароўную люблю,
Бо пялёсткi абсыпаюць вiшнi,
Аздабляюць неба i зямлю.
21.04.2001
5596 ВЯСНОВЫ
НАСТРОЙ
Асалода вясновых садоў,
З ёю нават няма параўнання,
Цвiтуць вiшнi i яблынi зноў,
I ствараюць настрой для кахання.
21.04.2001
5598
ВЯСНОВАЕ КАХАННЕ
Час вясновы узнёслы якi!
Ў душы плёскаюць хваляй жаданнi,
Заспявалi у кронах шпакi,
Песнi iх аб вясновым каханнi.
21.04.2001
5599 ЖАДАНЫ
ЧАС
Песнi шчасця спявае пчала,
Ў садах кветкi льюць водар духмяны,
Бо вясновая радасць прыйшла,
Час кахання, час сэрцу жаданы.
21.04.2001
5608
СПАТКАЦЬ ВЯСНУ
Пазнаў зiмовых халадоў цану,
Калi было у шэрых хмарах неба,
Сустрэць сваю чароўную вясну,
Каб шчасце мець, абавязкова трэба.
23.04.2001
5612 СУМ I РАДАСЦЬ
Асеннi сум з халоднаю душою,
Бо прыйдзецца зiму перачакаць,
Ды радасць абуджаецца вясною,
Вясна душу у змозе саграваць.
24.04.2001
5613 ВЯСНОВЫ
МАРОЗ
Злуецца часамi вясновы мароз,
Хай трохi яшчэ паблукае,
Не ў змозе чакаць i цвiце абрыкос,
I вiшня вясну сустракае.
24.04.2001
5615 ЗIМОВЫЯ
РАНЫ
Зiмовыя вясна загоiць раны,
Душы зусiм не трэба халады,
Ёй першацвет на алычы жаданы,
Лiсточак на бярозе малады.
24.04.2001
5659 ПЕРШЫЯ
КРОКI
Зiмовы мароз ужо надта далёкi,
I болей душу не гняце,
Упарта вясна робiць першыя крокi,
Снег сыпле, бо вiшня цвiце.
1.05.2001
5665
ЧАРОЎНАЯ ВЯСНА
Склаў стрэлы у калчан Амур зарана,
Лук расчахлiць яго я папрашу,
Чароўная вясна мне нечакана
Каханнем растрывожыла душу.
2.05.2001
5687 ЯБЛЫНI
ЦВIТУЦЬ
I яблынi цвiтуць, i сонца ззяе,
Блакiт навокал i снягi садоў,
Вясна умовы для душы стварае,
Каб i яе адзначыла любоў.
5.05.2001
5689
ВЯСНОВЫЯ СНЯГI
Зiма мiнула, скончылась пакута,
I больш няма у яблынькi тугi,
Бо ззаду моцных халадоў атрута.
Цвiце. Мятуць вясновыя снягi.
5.05.2001
5708
ГАЛОЎНАЕ
Цудоўны, нiбы мара, час вясновы,
Ды ён павабiў трохi i прайшоў,
Галоўнае для яблынь мець умовы,
Каб добрым апынуўся смак пладоў.
7.05.2001
5713 ПIК
ВЯСНЫ
Цвiценне – найвышэйшы пiк вясны,
Калi ад шчасця i натхнення млосны,
Калi не б'юць няшчадна перуны,
Але праходзяць вельмi хутка вёсны.
8.05.2001
5738
ЯБЛЫНЕВЫ ДЫМ
Прыгожа, як вясна адзене кветкi,
Ў садах буяе яблыневы дым,
Як цуд, малюнак, ды ён вельмi рэдкi,
Цвет ападзе, i скончыцца уздым.
10.05.2001
5795
ВЯСНОВЫЯ СНЫ
Залатая кара у зялёнай сасны
I бялюткая ў голай бярозы,
Ды зiмой аб бярозе вясновыя сны,
Бо няма ад шыпуляк пагрозы.
19.05.2001
5873 ЦВIЦЕННЕ Ў ХАЛАДЫ
Вясна прыйшла ў абдымачку з зiмой,
Не здзейснiлась аб шчасцi летуценне,
Душа шукала ад цяпла спакой,
Ды ў халады паганае цвiценне.
31.05.2001